donderdag 2 maart 2017

Time to sparkle!

Afgelopen Kerst ging ik mijn schoonzusje (en ineens ook voor mezelf, ah ja, als je dan toch bezig bent?!) aan de slag met dun kurkleer. Na de handletter workshop konden we wel een pennenzakje gebruiken voor de allerhande stiftjes die we begonnen te verzamelen.

Omdat ik vond dat het ritstasje wel wat glamourgehalte mocht hebben, koos ik voor wat gouden glinstering. Ook de stof van de voering heeft een gouden kantje. Het moeilijkste vond ik het kiezen van een goede rits. Volgende keer ga ik toch nog voor een iets langer exemplaar zodat ook de lange potloden er vlot inpassen.

Dit is het resultaat van mijn mini-bandwerk:




De foto's zijn wat flets, maar het licht rond de kerstdagen was dat ook. :-) Sparkle on, op naar de lente...

maandag 23 januari 2017

Zetelvulling met een betekenis

Mijn lief is groot, dat betekent de volle 1m96. Net vijf cm groter dan mijn broer. Dat hebben ze ontdekt doordat de ene zijn hoofd moest intrekken om de trap af te gaan zonder het plafond te raken en de andere niet.

Grote mensen, of toch mijn lief, hebben blijkbaar veel kussens nodig in de zetel dus de collectie kon nog wel wat aanvulling gebruiken! De kleur van mijn stof was snel gekozen, chocoladebruin, om mooi te matchen bij de rest. Spotten jullie ook het gekoesterde kussen dat ik lang geleden won bij Kriske?!



Over de afbeeldingen heb ik veel langer nagedacht. Ik wou kussens met een betekenis die toch mooi in het interieur zouden passen. Uiteindelijk koos ik voor een afbeelding van een uitgebloeide paardenbloem (ofte een "onliemieke" voor de kenners) en een zwerm zwaluwen.

Toen ik het onlangs voor de zoveelste keer te kwaad kreeg door het verlies van onze lieve oma, riep mijn lief uit dat ze niet weg is, dat ze nooit weg zal zijn. Ik nam die uitspraak ter harte en verwerkte dat in mijn kussens, iets tastbaars.

De pa van lief is overleden in 2013 en ook voor hem wou ik graag een tastbare herinnering. Op zijn bidprentje stond een paardenbloem, vandaar het kussen met een onliemieke.

Voor de begrafenis van oma gebruikten we als laatste liedje "Somewhere over the rainbow" van Israel Kamakawiwo'ole. Oh somewhere over the rainbow bluebirds fly... and the dream that you dare to, oh why, oh why can't I? De vogeltjes dus...

Dit keer heb ik voor het eerst flexfolie gebruikt en ik vond het toch moeilijker om te verwerken dan flock. Dat lag grotendeels aan de snij-instellingen, maar ook bij het strijken moest ik opletten om de folie niet te verbranden. Ik koos voor gouden flex en een gouden stiksel, voor onze gouden dierbaren.

Eerlijk? Ik ben heel tevreden van het eindresultaat en kan met 100% zekerheid zeggen dat het nu al mijn favoriete kussens zijn. En is het tekort aan kussens nu opgelost? Neen, er liggen er gewoon nog enkele extra aan de kant van mijn lief... :-)