vrijdag 21 augustus 2015

Sorbetto meets Flamingo

Soms zie ik een stofje en kan ik mij absoluut niet inhouden, dan moet ik het gewoon kopen ook al heb ik er niet meteen een bestemming voor. "Voor den hem", gelijk ze zeggen. Dit is er zeker en vast zo eentje van. Na wat getwijfel, besloot ik dat het perfect mogelijk was om er een zomerbloesje voor mezelf uit te maken.


Zo gezegd, zo gedaan! De Sorbetto top van Colette patterns lag al een tijdje uitgeprint naar mij te lonken. Het werd nu toch echt wel eens de moment om het uit de schuif te halen en aan de slag te gaan. Bij deze negeren we eventjes het feit dat de top het grootste deel van de zomer geknipt en wel in mijn naailestas doorgebracht heeft...

Mede dankzij de sew along van Miek was het een plezier om de top te naaien. Elke stap wordt zeer duidelijk uitgelegd aan de hand van foto's. Het is ook absoluut geen moeilijk patroontje om te maken.
De hals- en mouwuitsnijdingen worden afgewerkt met biais. Omdat ik het zonde van de hoeveelheid stof vond, besloot ik om geen biais van dezelfde stof te gebruiken.

Eerst zette ik mijn gedachten op okergele biais, maar bij het doorspitten van mijn voorraad, kwam ik bedrogen uit. "En zwart?!" sprak de mutti. Zwarte biais heb ik in overvloed na het aanschaffen van een rol van 25m om paspel mee te maken voor mijn Betty Bowler.  Persoonlijk vind ik ook dat het zwarte accent het topje iets "volwassener' maakt.

Toen de kleur biais gekozen was, ging het afwerken als een trein vooruit. Dit topje is echt een snel-klaar projectje. Of toch als het niet geknipt blijft liggen... In september zal ik met een afgewerkt topje opnieuw aan de naailes kunnen beginnen!


De foto credits gaan naar ons mutti. Altijd grappig als ze een foto met mijn telefoon maakt. Ze dirigeert mij naar links of naar rechts, komt dichter of stapt verder, wringt zich in alle mogelijke bochten zonder er bij stil te staan dat ze het toestel gewoon iets anders kan houden.

En speciaal voor Brigitte, een kleine inkijk op de velden en weides waartussen ik (voorlopig nog) woon:

dinsdag 11 augustus 2015

Juf Claire met eindeloos geduld = een echte Janusje-tas!

Daar boven op de Zandberg werd er een zaadje geplant. Het zaadje was een fijne ontmoeting met plezante blogmadammen en de oogst? Plezante herinneringen aan fijne mensen, maar ook een date bij Onliemie. Het doel? Onder het deskundig oog van juf Claire een echte Swoon-tas a.k.a. Janusje-tas in elkaar steken.

Zo gezegd, zo gedaan! Voor mij persoonlijk was het al een hele bevalling om te kiezen WELKE tas ik zou maken. De Betty? Of toch maar de Blanche? Of de Dorothy day tripper misschien? Toen het echt wel tijd werd om te beslissen, ging ik voor de Betty Bowler, net zoals Onliemie, mAndarientje en Brigitte. De mijne raakte klaar met een beetje vertraging, hun prachtige versies verschenen weken geleden al, ga ze zeker ook eens bewonderen! Danjel durfde het zelfs aan om een Stella in elkaar te steken.

Ons huiswerk bestond er uit om alle patroondeeltjes al te knippen en te verstevigen. Dat op zich heeft me al ettelijke uurtjes gekost. Aangezien er op mijn stof hier en daar beestjes terug te vinden zijn, was het een hele puzzel om ze mooi te laten uitkomen. Missie geslaagd, vind ik zelf. Van het verstevigen had ik niet veel kaas gegeten, dus daar moest ik nog aan beginnen op de dag zelf. Ook dat kostte toch heel wat tijd. Zie hier mijn favoriete plekje van de voormiddag:


Brigitte was al bijna klaar met haar tas toen ik nog moest beginnen stikken, stressmomentje. Na de heerlijke lunch die Kris voorzag, was er dus nog heel wat werk aan de winkel... Gelukkig werd er meer gesmost met de schuimwijn dan dat er gedronken werd. Het risico voor scheef stikken was dus al beperkt. (met dank aan de tuintafel van Kris met de brede groeven erin!)




Er werd gezwoegd en gezweet, soms ook eens gevloekt en getornd, maar het resultaat was er. Zoals je ziet, we konden nog lachen!



Om 21u klokten we af met een tot in de puntjes afgewerkte buiten tas. Juist ja, BUITEN TAS! 
De binnen tas werd uiteindelijk huiswerk ondanks het minimum aan tetteren, de goede hulp van juf Claire en ons ijverig werk. Misschien maar best ook dat we toen gestopt zijn, want er slopen foutjes in op essentiële punten, daar kan ons mAndarientje van meespreken...


En die binnen tas, die is nu eindelijk af en zit ondertussen helemaal waar ze hoort te zitten! Benieuwd naar het resultaat? Voilà, hier is ze dan eindelijk, mijn enige echte Janusje-tas... 





Met dank aan mAndarien, Onliemie en Dachshundie voor de prachtige foto's!