Een paar maanden geleden vroeg Maren mij of ik geen zin had
om mee te gaan op handwerkweekend. Dat klonk eerlijk gezegd als muziek in mijn
oren! Een heel weekend naaien met alleen maar gelijkgestemde zielen, bring it
on… Veel overtuigingskracht had ze dus niet nodig, het idee sprak me meteen
aan.
Een paar weekends geleden was het eindelijk zo ver. Bestemming:
Neufchateau. Spannend! Bij vertrek kende ik alleen Maren en Sylvie, maar dat
duurde niet lang. Het bleken stuk voor stuk plezante madammen te zijn. We
hadden in ieder geval al minstens 1 onderwerp om over te praten natuurlijk...
Na wat puzzelen om alles erin te krijgen, konden we
vertrekken! Onderweg kregen we een waarschuwing van de anderen dat er een grote
file stond vlak na afrit 21 en dat we misschien beter een andere weg konden
volgen. Zo gezegd, zo gedaan… We namen de afrit, een détourke door Ciney om nadien
enkele afritten EERDER opnieuw op de autostrade te rijden en alsnog de file te
trotseren, oeps…
De locatie was subliem, of toch het huisje. De omgeving zijn
we niet gaan ontdekken, geen tijd! Bij aankomst stonden de patékes al klaar in
de frigo en de koffiezet moest alleen nog aangezet worden. Ook de tafel stond
al mooi gedekt, een dikke pluim voor de eigenaars van het huisje! Nacht 1 ontdekten we trouwens ook wie er snurkte. ;-)
En zoveel ruimte dat er was, grote tafels, aangenaam grote kamers,
zelfs een strijkplank stond er naar ons te lonken! Ook voor foto’s had ik niet
al te veel tijd, de naaimachines ratelden maar door!
Zo zag het er uit voor de creatieve uitspattingen van de dag begonnen:
Zo zag het er uit voor de creatieve uitspattingen van de dag begonnen:
Voor mij was het een weekend waarin ik ook enkele "moetjes" moest naaien. Uiteindelijk is daar meer tijd ingekropen dan gedacht en begon ik pas op zondag aan de "magjes". Geen duizenden afgewerkte projecten, maar wel een overload aan begonnen projecten en heel veel nieuwe goesting en inspiratie.
Op zondag muisde ik er trouwens een halfuurtje van tussen voor het ontbijt en was ik hier terug te vinden:
Ja ik geef het toe, ik heb een enorm zwak voor badderen!
Uiteindelijk haalde enkel dit projectje de foto, ondertussen één van mijn favoriete babycadeautjes. Een lampje voor kleine Stan, mijn hart maakte een sprongetje bij het zien van het kaartje want ik had exact zo'n stofje gezien bij Something Strange. GEZIEN ja, ik had het geluk dat ze net die periode een Facebook stoffenverkoop hield zodat ik het toch nog kon bemachtigen.
Voor ik naar de babyborrel trok, maakte ik er ook nog volgende exemplaren bij (en ja, het was zoals gewoonlijk weer lekker last minute):
De standaard vraag, waren ze blij? Reken maar! Bij het zien van het lampje riep de mama uit: "Ze heeft het gemaakt, ze heeft het gemaakt, oh ik had er ZO op gehoopt". Nadien is ze de hele babyborrelzaal doorgelopen om het aan haar mama te laten zien. Dat geeft toch echt de grootste voldoening!