Blogland - Warm land!

Als reactie op mijn bericht van gisteren  kreeg ik vandaag een hele fijne verrassing. De (blog) madammen die op donderdagavond een haakavond houden in het winkeltje Wol en zo in Bonheiden gaven een kaartje af in het ziekenhuis.

Vanmorgen bracht een verpleegster me dit pareltje:

Eerlijk, dit heeft me zo geroerd en was een echt lichtpuntje na enkele weken van miserie.

In de namiddag kreeg ik nog een tweede enorme verrassing. De hele week spraken ze dat ik misschien zaterdag naar huis mocht. Plots kreeg ik om half 3 te horen dat ik VANDAAG al mocht vertrekken. Het geeft me weer hoop en moed om er tegenaan te gaan!

Bedankt Moeke Veerle, Onlie Mie, Kristel, Daniëlle, Stella, Hilde en Jenny. En toch ook dank je wel Katrientje die normaal ook gaat, maar er gisteren niet kon zijn. Het heeft me heel erg deugd gedaan!

Jullie allemaal ook heel erg bedankt voor de beterschapswensen. Ik ben er nog niet helemaal van af, maar ik weet tenminste al waar ik op moet letten en dat er beterschap op komst is.

Ongeluk komt nooit alleen...

In mijn vorige blog berichtje konden jullie al lezen dat mijn leven momenteel niet over rozen loopt... Er wordt altijd gezegd dat een ongeluk nooit alleen komt en ook dat heb ik aan der lijve mogen ondervinden.

Emotioneel ga ik door een moeilijke periode en nu heeft mijn fysiek het ook eventjes laten afweten... The place to be op dit moment is het Imeldaziekenhuis in Bonheiden. Hopelijk mag ik morgen of zaterdag naar huis na een lange week hier...

Niets om jullie al te grote zorgen over te maken,het is mijn galblaas die het nodig vond om steentjes te kweken en rond te sturen door mijn galwegen. Met als gevolg: galcrisis.
Ondertussen werden er twee ambetant steentjes uit de kanalen verwijderd,  maar de galblaas moet er ook nog uit.  Dat zal voor over enkele weken zijn omdat ik een alvleesklierontsteking opgelopen heb door de vastzittende steentjes. De komende weken is strikt vetvrij eten de boodschap om nieuwe crisissen te vermijden. Geen koekjes meer voor mij!

In het ziekenhuis liggen is gelijk aan bezoek krijgen. Het enige fijne aspect per dag is het bezoek! Ik moet zeggen dat ik toch wel verwend werd. Dit is wat ze mij meebrachten:

Vrolijke kaartjes

Mijn lievelingsbloemen:

Een knuffeltje dat gekke geluidjes maakt en van mama Son een zelf gebreide kat! Zo plezant vind ik ze...

De befaamde witte pralines waar een vriendin mee aankwam, heb ik dus jammer genoeg retour moeten sturen!

Ook deze week heeft de naaimachine dus op stal gestaan . Nu hoop ik toch echt om snel opnieuw creatief te kunnen zijn!

Hartje bloemetjesstof

De laatste tijd staat de blog- en naaitijd hier jammer genoeg op een zeer laag pitje. De zin om iets te creëren is er wel, maar er moesten en moeten eerst een heel pak minder fijne dingen geregeld worden. Mijn nieuwe naaimachine heeft dus absoluut nog niet de aandacht gekregen die haar toebehoort!

Wat ik jullie kan meegeven is dat mijn vertrouwen en mijn "kinderlijke" naïviteit een flinke deuk gekregen hebben. Hopelijk komt alles zowel in het echte leven als in blogland snel terug op zijn pootjes terecht. Jullie blogs zullen me alvast helpen om mijn gedachten te verzetten en om mijn ellenlange "to sew-wishlist" nog wat extra voer te geven!

Ondertussen zal het jullie wel duidelijk zijn dat ik een zwak heb voor onderstaand stofje. Er werden al ettelijke cadeautjes mee gemaakt en nu is dat metertje ECHT wel op. (ik heb het dus niet kunnen laten om opnieuw 1,5 meter te kopen toen ik ze tegenkwam bij Habiba) Deze twee cadeautjes kregen jullie nog niet te zien.

Dit was een klein cadeautje onder de kerstboom voor mijn allerliefste moemoe. Ze is er zo fier op dat de letters ALTIJD zichtbaar moeten hangen wanneer hij op de deur steekt. Als je binnen bent, draait ze hem zo zodat je ze terug kan zien, schattig! De hartjessleutelring vond ik bij Wibra.

Tot slot maakte ik ook nog een Tilly. Deze ging mee naar de pakjesavond op de Chiro voor een lieveke uit de leiding.

Hopelijk snel meer creatieve uitspattingen!