donderdag 30 oktober 2014

Vroeg verjaardagscadeau!

Vorig weekend werd ik door mijn wederhelft verwend met een nieuwe gsm. Een vroeg verjaardagscadeau, hoera! Natuurlijk kon mijn nieuw gerief niet zomaar los in de handtas gegooid worden dus ik voorzag in allerijl een “noodhoesje”, een hoesje dat letterlijk op een noodtempo in elkaar gestopt moest worden.

Om half 5 de schaar in de stof gezet en om vijf voor vijf van de band gerold, neig goed afgewerkt kan zoiets niet zijn natuurlijk… We moesten op dat moment vertrekken, dus het was beter dan niets hé! Laat jullie kritische oog er maar eens op vallen:



Gisterenavond zette ik me er eens rustig voor. Ik dacht na op welke manier het handiger kon. Mijn conclusie:
  • een opening in de breedte van het toestel zodat hij er makkelijker uitgenomen kan worden;
  • een sluiting met velcro i.p.v. met een kamsnap zodat je niet op het scherm moet zitten duwen om het hoesje te sluiten (hoewel ik de vorige kamsnap tussen de buitenkant en de tussenvoering had geprutst zodat het scherm niet geraakt werd).
Zo gezegd, zo gedaan. Nog eens nameten en ik kon stofjes beginnen kiezen.  Ik ging voor een Soft Cactus combinatie in bruintinten. Dit werd het uiteindelijke resultaat:




Als ik nog eens opnieuw zou beginnen, zou ik het nog iets minder lang gemaakt hebben. Er is nog een kleine speling van ongeveer één centimeter, maar ik ben tevreden met het resultaat. De gsm kan met een gerust hart in de handtas gestopt worden.


Voilà, het is nu wel al zeker dat de Zo Geknipt! 2 niet van mijn wederhelft zal komen, dit prachtige cadeau was al meer dan genoeg!

woensdag 22 oktober 2014

Boterhammenvervoer

Dat ik fan ben van Zo Geknipt, dat is denk ik geen geheim meer. Het eerste boek kocht ik vanaf het moment dat het beschikbaar was in de boekhandel. Zoals jullie allemaal wel zullen weten, rolde Zo Geknipt 2 vorige week van de pers. Hebberig word ik er van!

Op dit moment leef ik op hoop dat iemand hier thuis mijn subtiele hints zal snappen en me nummer 2 zal overhandigen op 11 november, mijn verjaardag! Het kriebelt alvast om te beginnen aan onder andere het koffertje, het dames T-shirt, de tipsy pennenzak, enz. …

Voorlopig is er nog geen sprake van uitbreiding in mijn boekenkast, dus ik leefde me nog even uit met een naairecept uit het eerste boek. Opnieuw mijn favorietje, Orde is een binnenzak. Dit keer staat het zakje in voor het boterhammenvervoer naar de werkplek van een vriendin. De gelegenheid? Haar verjaardag! Weg met die saaie plastic zakjes…

Over de stoffencombinatie heb ik lang nagedacht. Ik wou een stijlvol zakje, niet te druk en in sobere kleuren. Soft Cactus to the rescue! De bruine lap bracht ik eens mee van de markt in Maastricht. Even twijfelde ik nog tussen rood en oranje voor de bovenkant, maar uiteindelijk won rood met voorsprong. Dit is het resultaat:


Een paar dagen voor haar verjaardag, zag ik ze nog grommend in haar handtas wroeten op zoek naar haar sleutels. Dat kennen we als vrouw allemaal wel zeker, die bodemloze handtassen?! Daar groeide het idee om er nog een sleutelhanger achteraan te maken volgens de werkwijze van by Eva Maria. Ik gebruikte dezelfde stoffencombinatie als voor het zakje. Ondertussen heeft de vriendin me al laten weten dat ze tegenwoordig veel minder moeite heeft met het vinden van haar sleutels aangezien er nu een vrolijk gekleurd sleutelhangertje aanhangt, missie geslaagd!


Bovenop de zelfgemaakte cadeautjes, kochten we haar ook nog een “tea for one” setje. Dat is een minitheepotje dat op een theetas past. Zo kan ze voor zichzelf een kannetje thee (laten) brouwen. Heerlijk genieten ’s avonds onder een dekentje met een kannetje thee! Haar conclusie over ons cadeau was: jullie weten precies beter wat ik echt wou dan ikzelf... Conclusie: Handgemaakt, dat smaakt!

donderdag 16 oktober 2014

Maastricht Markt Met Mutti

Ons Mutti en ik, wij gaan regelmatig eens shoppen. Wij doen dat graag, effenaf. Quality time durf ik dat zelfs noemen! Elk jaar is het onze traditie om al zeker in januari en in juli een soldentripje naar Antwerpen in te plannen. De mannen beginnen dan spontaan te huiveren want dan vertrekken we 's morgens vroeg en komen we 's avonds pas laat thuis. Ah ja, de dag moet toch afgesloten worden met een gezellig etentje?!

Soms durven we tussendoor ook al eens een winkeldagje in te plannen, net zoals we vorige week deden. Maastricht werd het, die stad hoort zeker ook bij de favorieten. En voor de stoffenliefhebbers onder ons, geheel "toevallig" gingen we op een vrijdag. 

Eigenlijk is dat dodelijk, de combinatie van de markt en de winkeltjes. Onze tripjes doen we altijd met de trein dus we kunnen niet even langs de auto om al snel iets achter te laten.
Meestal wegen de zakken al meer dan genoeg na een passage op de markt. De stofjes spreken toch altijd zo aan en de creatieve ideeën worden gevoed!

Ook dit keer had ik weer prijs, snijdende handvaatjes van die witte zakjes. Even de Xenos binnenwippen voor een herbruikbare shopper met stevige handvatten en ik kon er weer even iets beter tegen!
Stofverslaafd? Ik? Oordeel zelf maar:


De roze stof zal denk ik eindigen als een Harlequin van La Maison Victor en de tricotstofjes zal ik dit jaar zeker nog verwerken tijdens de naailes. De soepele zwarte coupon wordt een cirkelsjaal voor mezelf. En de Soft Cactus? Dat kon ik gewoon niet laten... Er is dus nog werk aan de winkel!

Een van de aangekochte stofjes kan ik jullie al in de verwerkte versie tonen, een cirkelsjaal voor ons Mutti. De mijne zal nog op een beetje tijd moeten wachten, letterlijk want die sjaals zijn op een wip klaar.



Verder vond ik dit leuke boekje gisteren in mijn brievenbus:


Ik won een give away bij Elke. Ga daar zeker ook eens een kijkje nemen, ze maakt prachtige dingen. Het wordt nu toch tijd om die haaknaalden eens deftig boven te halen!

donderdag 9 oktober 2014

Babyborrelen

Vorige zondag was het dan eindelijk zo ver. Elise haar eerste feestje werd een feit. Het was heel gezellig en de zaal was prachtig aangekleed! Hier vertelde ik jullie al dat er iets op komst was. Dit keer was ik cadeaugewijs goed voorbereid, geen spoortje last minute stress viel er te bespeuren, best uniek in mijn naaicarrière! Ik wist dan ook al goed wat ik wou maken, de gepersonaliseerde lampjes van Hilde@Home.

Elke keer opnieuw als er een kindje geboren werd in onze entourage dacht ik, die lampjes, DIE wil ik echt eens maken. Tot nu toe was het er nog nooit van gekomen wegens geen lampje in huis. Deze keer was ik echter vastbesloten en trok ik naar de Ikea met als doel: de Lykta lampjes. Vol karakter kocht ik bijna niets anders.

Voor Elise heb ik niet lang moeten nadenken over de stofkeuze. Het geboortekaartje zag er zo uit:


Door mijn vorig bezoekje aan de fiere mama wist ik ook al dat de doopsuiker in een oranje/roze/wit kleedje gestopt was en dat er hier en daar bloemetjes verstopt waren. Ook in de zaal voor de babyborrel kwamen deze kleuren terug. Het Petit Pan stofje was dus geen moeilijke keuze, ik bestelde bij Bambiblauw. Als extra accentje flockte ik Elise's naam op de stof in het lettertype van het geboortekaartje. Ook de vogeltjes vonden hun plekje op het lampenkapje. De randen werkte ik af met een roze biais met witte bolletjes. Samen met de oranje flock vond ik het een geslaagde combinatie, al zeg ik het zelf!


Kleine zus met een gepersonaliseerd lampje en grote broer niet?! Dat kreeg ik natuurlijk niet over mijn hart dus voor Wout snuisterde ik ook door mijn stoffenvoorraad. Ik koos voor een stofje met volkswagenbusjes, ondertussen schiet er echt bijna niets meer van over, maar voor een lampje nog ruim voldoende. Voor hem koos ik een stoer lettertype en een groene flock. Ook de randen werkte ik af met dezelfde groene kleur. De mama heeft een zwak voor groen, dus: u vraagt, wij draaien!


Zelf was ik zeer tevreden over het resultaat. En de mama? Zij vond de lampjes gelukkig ook prachtig! Zoete dromen Wout en Elise...

woensdag 1 oktober 2014

(From) To Russia with love

Eind vorig schooljaar klonken de volgende woorden uit de mond van één van mijn beste vriendinnen: “Volgend schooljaar ga ik een paar maanden studeren in Rusland”. Geen slechte keuze lijkt me aangezien ze een master Russisch – Frans studeert. Een serieuze uitdaging, dat dan weer wel!

In juli mocht ze zoals elk jaar een extra kaarsje uitblazen. Aan haar geef ik altijd graag iets gekocht en iets zelfgemaakt. Dit keer moest ik niet langer nadenken toen ik dit patroontje zag verschijnen bij Straightgrain. De Matryoshka bins, allright, om lekker in het Russische thema te blijven. 

Uiteindelijk maakte ik de 3 mandjes zoals voorzien op het patroon. Ik stopte er nog een ketting, oorbellen en een mooi notitieboekje in. De ketting stak ik in een zelf gevouwen doosje. (Mama Son verzekerde haar meteen dat ze de ketting gerust thuis mocht laten zodat zij ze kon aandoen tijdens haar afwezigheid, ik geloof dat ze in de smaak viel!).



In Rusland op haar peda kan ze toch ook wel wat handige mandjes gebruiken, niet?! Deze stoffen exemplaren konden perfect klein opgeplooid worden en brengen haar hopelijk instant vrolijkheid daar in het verre Rusland. De stofjes kocht ik beiden op een stoffenspektakel. Ik ging voor een blauwe bloemetjesstof voor de buitenkant en een oranje printstof voor de voering en de onderkant.




Om de mandjes toch iets van extra stevigheid mee te geven, stikte ik aan de onderkant van de voering een stuk foam. Dat was mijn enige sukkelpunt, de bodem er mooi ingespeld en ingenaaid krijgen, zucht! De foam was een goed idee qua stevigheid, maar minder gemakkelijk te hanteren. 

Tijdens het maken van de foto’s ontdekte ik ook nog dat ik de onderkant van het grootste mandje er omgekeerd ingestikt heb. Jammer, maar helaas, er was geen tijd meer om dat terug volledig los te tornen. Gelukkig viel het niet echt op en mijn schoonheidsfoutje werd me al lang vergeven! Ze was enthousiast over haar cadeautje, dat is toch echt wel waarvoor we het doen hé.


Op 14 september was het dan zover, D-DAY om naar Rusland te vertrekken. Een geruststelling voor de thuisblijvers was toch wel dat ze samen met haar vriend vertrokken is. Dezelfde richting studeren is dus duidelijk ook interessant voor de buitenlandse stages… Volgens mij gaan ze enkele fijne en leerrijke maanden tegemoet. Ze kunnen zich alvast aan elkaar verwarmen tijdens de koude Russische winter. Veel plezier Ruth en Alexander!