Vorig weekend werd ik door mijn wederhelft verwend met een
nieuwe gsm. Een vroeg verjaardagscadeau, hoera! Natuurlijk kon mijn nieuw
gerief niet zomaar los in de handtas gegooid worden dus ik voorzag in allerijl
een “noodhoesje”, een hoesje dat letterlijk op een noodtempo in elkaar gestopt
moest worden.
Om half 5 de schaar in de stof gezet en om vijf voor vijf van de band gerold,
neig goed afgewerkt kan zoiets niet zijn natuurlijk… We moesten op dat moment
vertrekken, dus het was beter dan niets hé! Laat jullie kritische oog er maar
eens op vallen:
Gisterenavond zette ik me er eens rustig voor. Ik dacht na
op welke manier het handiger kon. Mijn conclusie:
- een opening in de breedte van het toestel zodat hij er makkelijker uitgenomen kan worden;
- een sluiting met velcro i.p.v. met een kamsnap zodat je niet op het scherm moet zitten duwen om het hoesje te sluiten (hoewel ik de vorige kamsnap tussen de buitenkant en de tussenvoering had geprutst zodat het scherm niet geraakt werd).
Zo gezegd, zo gedaan. Nog eens nameten en ik kon stofjes
beginnen kiezen. Ik ging voor een Soft Cactus combinatie in bruintinten. Dit werd het uiteindelijke resultaat:
Als ik nog eens opnieuw zou beginnen, zou ik het nog iets minder lang gemaakt hebben. Er is nog een kleine speling van ongeveer één centimeter, maar ik ben tevreden met het resultaat. De gsm kan met een gerust hart in de handtas gestopt worden.
Als ik nog eens opnieuw zou beginnen, zou ik het nog iets minder lang gemaakt hebben. Er is nog een kleine speling van ongeveer één centimeter, maar ik ben tevreden met het resultaat. De gsm kan met een gerust hart in de handtas gestopt worden.
Voilà, het is nu wel al zeker dat de Zo Geknipt! 2 niet van mijn
wederhelft zal komen, dit prachtige cadeau was al meer dan genoeg!