dinsdag 30 december 2014

Verwennerijtjes

Vorige week won ik een verrassing bij Rita. Ga er zeker ook eens kijken, ze maakt prachtige dingen! Zaterdag kreeg ik een telefoontje of ze het pakje misschien even mocht komen brengen omdat het kialapunt gesloten was. Natuurlijk, plezant om je eens in het echt te zien! Dit is wat ik in mijn pakketje vond:


  • een kerstkaartje;
  • een notitieboekje met kleine cupcakes er op;
  • verschillende lapjes stof;
  • cirkeltjes en vulling om pompoentjes te maken;
  • en last but not least, één van haar bekende kaboutertjes, die vind ik ECHT geweldig plezant!

Ook kwam ik nog van haar te weten dat er maandelijks een haak/breiclubje is in een zaaltje vlakbij mij thuis. Interessant om er dan eindelijk eens goed mee te beginnen?!

Bedankt Rita, ik heb genoten om het uit te pakken, nu kan ik er nog van genieten om er mee aan de slag te gaan!

woensdag 24 december 2014

Een droom die uitkwam!

Tot nu toe stikte ik met een Singer Confidence 7465. Toen ik gestart ben met naailessen, werd dat mijn verjaardagscadeau. Hij was mijn trouwe maatje, maar ondertussen zijn de naaiskills iets verder gevorderd. De machine voldeed zeker, maar bij onder andere zeer dikke lagen stof, kreeg hij het toch moeilijk. Waarschijnlijk zet ik hem te koop.

Ondertussen droom ik al een tijdje van een zwaardere naaimachine en liefst een Bernina. Op de naailes stikken we met een Bernina 350 en ik werk er heel graag mee. De verjaardagscenten van dit jaar werden in een enveloppe verzameld om mijn droom over waarschijnlijk een LANGE tijd te kunnen doen uitkomen aangezien de Bernina's nogal kostelijk zijn. Dromen houdt ook in om regelmatig eens op zoek te gaan op tweedehandssites. Je weet nooit wat je tegenkomt, toch?!

Maandag was blijkbaar mijn lucky day, ik zag een zoekertje verschijnen voor een Bernina 530 (winkelwaarde €1800). Ernaast stond: bieden vanaf €600. Huh?! Een mailtje werd verstuurd en dat bleek dus echt de vraagprijs. Ik was de eerste geïnteresseerde en kreeg voor eventjes de prioriteit.

De mevrouw heeft een naaiwinkeltje voor retouches en werkt met vijf verschillende naaimachines. Ondertussen had ze een nieuwe machine bijgekocht en de Bernina was in dubbel gebruik.
Mijn grootste twijfel was dus of het wel zo interessant was om een naaimachine over te nemen die waarschijnlijk toch een heel aantal uren gestikt heeft... Uiteindelijk leek het risico me niet zo groot, Bernina staat toch voor kwaliteitsvolle machines dus die zouden er toch moeten tegen kunnen.

Er op af! Ik mocht de machine uitgebreid testen en alle snufjes leken me nog perfect te werden. De steken waren regelmatig, de naald reageerde op alle posities, de computer reageerde perfect...
En dan de beslissing, doen of niet doen? Ik denk dat ik er nog lang spijt van zou gehad hebben als ik mijn kans hier nu niet gegrepen had...

Natuurlijk zijn er hier en daar gebruikssporen, de machine is niet nieuw, maar ik ben toch ECHT gelukkig! Het is een machine waar ik zelfs niet van had durven dromen, de winkelprijs had ik er nooit voor kunnen betalen, het blijft uiteindelijk een hobby. Ziet ze eens blinken op mijn livingtafel:


Voorlopig heb ik nog geen tijd gevonden om iets te maken, maar ik amuseerde me wel al een beetje met het uitproberen van de verschillende siersteken.

Nu moet ik wel nog op zoek naar een persvoet voor automatische knoopsgaten en een blinderitsvoetje. Die waren niet standaard inbegrepen en het zijn er toch twee die ik regelmatig eens gebruik... De verjaardagscenten en mijne nieuwjaar zijn dus al welbesteed me dunkt!

Op naar de volgende maaksels met mijn nieuwe bondgenoot!
Fijn kerstfeest aan jullie allemaal!

woensdag 17 december 2014

Voor appelen en peren - take one

Zoals velen onder jullie sprak het dames T-shirt uit Zo Geknipt! 2 mij al van in het begin aan. Ik durf zelfs zeggen dat het één van de hoofdredenen was waarom ik dit boek zo graag in mijn collectie wou. Lang leve mijn verjaardagscadeau!

Zo gezegd zo gedaan, een nieuw T-shirt ging het worden. Ik ging aan de slag met mijn rekenmachine en tekende het patroon uit volgens de berekende maten. Een wiskundeknobbel heb ik nooit gehad en cijfertjes spreken me veel minder aan dan talen, dus ik vrees dat daar het schoentje wringt.

Vorige week maandag dacht ik even dat het een versie voor de vuilbak ging worden. De lengte lag ver buiten mijn “comfortzone” en de mouwen spanden toch wel heel hard. Voor de rest paste het eigenlijk perfect. Mijn reken- OF meetskills hebben het volgens mij eventjes laten afweten aangezien ik nog geen enkele versie zag passeren met te nipte mouwen! De schuld ligt dus volledig bij mij en absoluut niet bij het ingenieuze patroon.

Omdat ik tot op dat punt toch wel tevreden was over het resultaat, wou ik niet opgeven. De mouwen moesten er aan geloven en werden terug losgetornd. Ik knipte een “spie” om er tussen te stikken zodat ze iets ruimer werden. Opnieuw gepast, goedgekeurd en afgewerkt. De spie zit verstopt onder mijn armen, dus niemand die dat ziet… (kijk gerust eens na of het jullie opvalt)

Mijn volgende probleem was de lengte. Een gevoel van constant aan het T-shirt trekken kwam opzetten en ik knipte een band die dubbel zo hoog was als voorzien. Ook dat bleek de perfecte oplossing! 

De knoopjes liet ik achterwege in dit exemplaar, ik vond de band met het splitje op zich een plezant accent. Halskettingen heb ik in maten en soorten dus dat vond ik voldoende om het geheel te breken. Benieuwd naar het resultaat? Voilà:

Met dank aan mijn collega voor het maken van de foto. :-) 

Eind goed, al goed, ik produceerde een T-shirt dat volledig naar mijn zin is. Voor mijn part is het een aanrader! Alvorens aan take two te beginnen, ga ik denk ik maar eerst opnieuw aan de slag met meetlint en rekenmachine… 

donderdag 11 december 2014

Op mijn lijf geschreven zetelgarnituur!

Dat ik een zwak voor uiltjes heb, is denk ik geen geheim meer. In mijn vriendenkring hebben ze dat natuurlijk ook opgemerkt dus op mijn verjaardag kreeg ik dit lapje stof cadeau:


Zelf hadden ze een tas in gedachten, maar toen ik deze stof zag, voelde ik meteen de drang om er nieuwe kussens van te maken. De mooie bruine kleur past perfect bij onze chocoladebruine zetel! Ik kreeg een lapje van 60 cm, maar de stofbreedte was wel 2,50m, echte dikke gordijnenstof dus. De maten waren perfect om er deze twee kussens uit te maken:


Het werden eenvoudige hoezen met achteraan een flap, zonder meer. Omdat het zo'n zware stof was, staan ze perfect en had de flap geen extra sluiting nodig. De kamsnaps mochten dus in de schuif blijven deze keer... Uit de restjes krijg ik misschien nog NET de Syrië tas van Riet, fingers crossed!

Verder passeerde Sinterklaas vorig wekeend in Kumtich, wij zijn duidelijk allebei zeer braaf geweest!


Bij mijn schoonouders was de Sint ook langs geweest, dit prachtige kussen lag mij op te wachten. De perfecte match met mijn verjaardagskussens! 


Die uilen hier krijgen een luizenleven broederlijk naast elkaar in de zetel...

donderdag 4 december 2014

Naaien voor mini's - deel 2!

Na het slabbetje van vorige blogpost, ging ik aan de slag met het gratis patroontje van Emma en Mona voor een babylegging.

Het kleine meisje in blijde verwachting van een nieuw broekje is de lieve Elise.

Onlangs ging ik winkelen met haar mama en het bleek een ware zoektocht om een mooie rode legging te vinden. Er ging bij mij meteen een belletje rinkelen want eerder maakte ik al eens een rood vestje in sweaterstof. De restjes waren nog ruim voldoende om babybilletjes te voorzien van een rood exemplaar!

Zo gezegd, zo gedaan. Het patroon werd afgeprint en aan elkaar geplakt en ik kon aan de slag! Het is een eenvoudig broekje om te maken. Ik koos voor de versie met elastiek. Het enige prutswerkje was het omzomen van de mini broekpijpjes. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf!

Het resultaat:


En Elise die fotomodel mag spelen, hoe schattig is ze?!


dinsdag 18 november 2014

Hard Rock baby op komst bij vrienden...

Onlangs kregen we het fijne nieuws dat er een kindje op komst is bij goede vrienden. De papa is één van de festivalgangers waarmee mijn wederhelft graag op stap gaat.

Vorig weekend spraken we af om mijn verjaardag te vieren en een klein cadeautje voor de toekomstige spruit kon natuurlijk niet ontbreken. Of ik een slabbetje kon maken? Eentje met de ster van Metallica erop?! Ahja, ze zijn megafan van Metallica, dat was dus echt een must.

Zwart zei de wederhelft, met een rode ster. Daar had ik toch mijn twijfels bij, ik vond dat nogal hard voor een klein, onschuldig boeleke. Voor de kleuren volgde ik toch maar mijn eigen gevoel... Het werd een rood katoentje met gele badstof, rode biais met witte sterren en dan toch maar een zwarte ster. Het resultaat:


De commentaren? Wauw, zo knap, dat gaat snel versleten zijn! Waarop 1 van de 3 musketiers antwoordde: het is niet voor jou hé, maar voor de baby. Juist ja...

woensdag 12 november 2014

Homemade Birthday Dress

Gisteren was het mijn favoriete dag van het jaar, mijn verjaardag. 26 jaar ben ik geworden, ik vind het dus nog altijd fijn om te verjaren! Genoten heb ik: een stralend zonnetje, vele verjaardagswensen, fijn gezelschap, meer moet dat niet zijn.

Over mijn outfit heb ik niet lang moeten twijfelen. Mijn naailesproject was net op tijd af. Maandagavond werkte ik de mouwen, de halsbies en de zoom nog af et voilà, het werd meteen gebombardeerd tot verjaardagskleedje!

Dit keer werd het de City Dress van La Maison Victor. Het werd een versie zonder mouwen, dat sprak me meer aan dan een halflange mouw. Ik vind dat makkelijker om te combineren met een vestje. Dit is het resultaat:



Zowel in het voorpand als in het rugpand werd de stof doorgeknipt. Daardoor was het patroontekenen wel een serieus werkje met veel verschillende stukjes, of dat was toch mijn ervaring... 
Ik gebruikte een iets zwaardere tricot die ik eigenlijk gekocht had voor een t-shirt, met een beetje puzzelwerk kreeg ik er toch dit kleedje uit. Veel overschot was er niet meer!

Verder lag dit ook nog op mij te wachten aan de ontbijttafel:


Het was alvast de juiste vorm en JAWEL, het was een Zo Geknipt! 2. Dit had ik echt niet meer verwacht na mijn splinternieuwe gsm dus ik sprong een gat in de lucht. Ik mag wel zeggen dat ik heel erg verwend ben geweest deze keer. 

Wie verjaart, trakteert, dat is hier toch de gewoonte. Dit zijn de traktaties tot nu toe geworden:

Banaan-chocoladecakejes en vanillecakejes voor de vrouwen van de naailes. (Op dit moment staat er een tweede lading in de oven voor de toneelkring...)


Verse pannenkoeken voor oma, opa en tante Gusta.


Hopla, het is weeral voorbij!

donderdag 30 oktober 2014

Vroeg verjaardagscadeau!

Vorig weekend werd ik door mijn wederhelft verwend met een nieuwe gsm. Een vroeg verjaardagscadeau, hoera! Natuurlijk kon mijn nieuw gerief niet zomaar los in de handtas gegooid worden dus ik voorzag in allerijl een “noodhoesje”, een hoesje dat letterlijk op een noodtempo in elkaar gestopt moest worden.

Om half 5 de schaar in de stof gezet en om vijf voor vijf van de band gerold, neig goed afgewerkt kan zoiets niet zijn natuurlijk… We moesten op dat moment vertrekken, dus het was beter dan niets hé! Laat jullie kritische oog er maar eens op vallen:



Gisterenavond zette ik me er eens rustig voor. Ik dacht na op welke manier het handiger kon. Mijn conclusie:
  • een opening in de breedte van het toestel zodat hij er makkelijker uitgenomen kan worden;
  • een sluiting met velcro i.p.v. met een kamsnap zodat je niet op het scherm moet zitten duwen om het hoesje te sluiten (hoewel ik de vorige kamsnap tussen de buitenkant en de tussenvoering had geprutst zodat het scherm niet geraakt werd).
Zo gezegd, zo gedaan. Nog eens nameten en ik kon stofjes beginnen kiezen.  Ik ging voor een Soft Cactus combinatie in bruintinten. Dit werd het uiteindelijke resultaat:




Als ik nog eens opnieuw zou beginnen, zou ik het nog iets minder lang gemaakt hebben. Er is nog een kleine speling van ongeveer één centimeter, maar ik ben tevreden met het resultaat. De gsm kan met een gerust hart in de handtas gestopt worden.


Voilà, het is nu wel al zeker dat de Zo Geknipt! 2 niet van mijn wederhelft zal komen, dit prachtige cadeau was al meer dan genoeg!

woensdag 22 oktober 2014

Boterhammenvervoer

Dat ik fan ben van Zo Geknipt, dat is denk ik geen geheim meer. Het eerste boek kocht ik vanaf het moment dat het beschikbaar was in de boekhandel. Zoals jullie allemaal wel zullen weten, rolde Zo Geknipt 2 vorige week van de pers. Hebberig word ik er van!

Op dit moment leef ik op hoop dat iemand hier thuis mijn subtiele hints zal snappen en me nummer 2 zal overhandigen op 11 november, mijn verjaardag! Het kriebelt alvast om te beginnen aan onder andere het koffertje, het dames T-shirt, de tipsy pennenzak, enz. …

Voorlopig is er nog geen sprake van uitbreiding in mijn boekenkast, dus ik leefde me nog even uit met een naairecept uit het eerste boek. Opnieuw mijn favorietje, Orde is een binnenzak. Dit keer staat het zakje in voor het boterhammenvervoer naar de werkplek van een vriendin. De gelegenheid? Haar verjaardag! Weg met die saaie plastic zakjes…

Over de stoffencombinatie heb ik lang nagedacht. Ik wou een stijlvol zakje, niet te druk en in sobere kleuren. Soft Cactus to the rescue! De bruine lap bracht ik eens mee van de markt in Maastricht. Even twijfelde ik nog tussen rood en oranje voor de bovenkant, maar uiteindelijk won rood met voorsprong. Dit is het resultaat:


Een paar dagen voor haar verjaardag, zag ik ze nog grommend in haar handtas wroeten op zoek naar haar sleutels. Dat kennen we als vrouw allemaal wel zeker, die bodemloze handtassen?! Daar groeide het idee om er nog een sleutelhanger achteraan te maken volgens de werkwijze van by Eva Maria. Ik gebruikte dezelfde stoffencombinatie als voor het zakje. Ondertussen heeft de vriendin me al laten weten dat ze tegenwoordig veel minder moeite heeft met het vinden van haar sleutels aangezien er nu een vrolijk gekleurd sleutelhangertje aanhangt, missie geslaagd!


Bovenop de zelfgemaakte cadeautjes, kochten we haar ook nog een “tea for one” setje. Dat is een minitheepotje dat op een theetas past. Zo kan ze voor zichzelf een kannetje thee (laten) brouwen. Heerlijk genieten ’s avonds onder een dekentje met een kannetje thee! Haar conclusie over ons cadeau was: jullie weten precies beter wat ik echt wou dan ikzelf... Conclusie: Handgemaakt, dat smaakt!

donderdag 16 oktober 2014

Maastricht Markt Met Mutti

Ons Mutti en ik, wij gaan regelmatig eens shoppen. Wij doen dat graag, effenaf. Quality time durf ik dat zelfs noemen! Elk jaar is het onze traditie om al zeker in januari en in juli een soldentripje naar Antwerpen in te plannen. De mannen beginnen dan spontaan te huiveren want dan vertrekken we 's morgens vroeg en komen we 's avonds pas laat thuis. Ah ja, de dag moet toch afgesloten worden met een gezellig etentje?!

Soms durven we tussendoor ook al eens een winkeldagje in te plannen, net zoals we vorige week deden. Maastricht werd het, die stad hoort zeker ook bij de favorieten. En voor de stoffenliefhebbers onder ons, geheel "toevallig" gingen we op een vrijdag. 

Eigenlijk is dat dodelijk, de combinatie van de markt en de winkeltjes. Onze tripjes doen we altijd met de trein dus we kunnen niet even langs de auto om al snel iets achter te laten.
Meestal wegen de zakken al meer dan genoeg na een passage op de markt. De stofjes spreken toch altijd zo aan en de creatieve ideeën worden gevoed!

Ook dit keer had ik weer prijs, snijdende handvaatjes van die witte zakjes. Even de Xenos binnenwippen voor een herbruikbare shopper met stevige handvatten en ik kon er weer even iets beter tegen!
Stofverslaafd? Ik? Oordeel zelf maar:


De roze stof zal denk ik eindigen als een Harlequin van La Maison Victor en de tricotstofjes zal ik dit jaar zeker nog verwerken tijdens de naailes. De soepele zwarte coupon wordt een cirkelsjaal voor mezelf. En de Soft Cactus? Dat kon ik gewoon niet laten... Er is dus nog werk aan de winkel!

Een van de aangekochte stofjes kan ik jullie al in de verwerkte versie tonen, een cirkelsjaal voor ons Mutti. De mijne zal nog op een beetje tijd moeten wachten, letterlijk want die sjaals zijn op een wip klaar.



Verder vond ik dit leuke boekje gisteren in mijn brievenbus:


Ik won een give away bij Elke. Ga daar zeker ook eens een kijkje nemen, ze maakt prachtige dingen. Het wordt nu toch tijd om die haaknaalden eens deftig boven te halen!

donderdag 9 oktober 2014

Babyborrelen

Vorige zondag was het dan eindelijk zo ver. Elise haar eerste feestje werd een feit. Het was heel gezellig en de zaal was prachtig aangekleed! Hier vertelde ik jullie al dat er iets op komst was. Dit keer was ik cadeaugewijs goed voorbereid, geen spoortje last minute stress viel er te bespeuren, best uniek in mijn naaicarrière! Ik wist dan ook al goed wat ik wou maken, de gepersonaliseerde lampjes van Hilde@Home.

Elke keer opnieuw als er een kindje geboren werd in onze entourage dacht ik, die lampjes, DIE wil ik echt eens maken. Tot nu toe was het er nog nooit van gekomen wegens geen lampje in huis. Deze keer was ik echter vastbesloten en trok ik naar de Ikea met als doel: de Lykta lampjes. Vol karakter kocht ik bijna niets anders.

Voor Elise heb ik niet lang moeten nadenken over de stofkeuze. Het geboortekaartje zag er zo uit:


Door mijn vorig bezoekje aan de fiere mama wist ik ook al dat de doopsuiker in een oranje/roze/wit kleedje gestopt was en dat er hier en daar bloemetjes verstopt waren. Ook in de zaal voor de babyborrel kwamen deze kleuren terug. Het Petit Pan stofje was dus geen moeilijke keuze, ik bestelde bij Bambiblauw. Als extra accentje flockte ik Elise's naam op de stof in het lettertype van het geboortekaartje. Ook de vogeltjes vonden hun plekje op het lampenkapje. De randen werkte ik af met een roze biais met witte bolletjes. Samen met de oranje flock vond ik het een geslaagde combinatie, al zeg ik het zelf!


Kleine zus met een gepersonaliseerd lampje en grote broer niet?! Dat kreeg ik natuurlijk niet over mijn hart dus voor Wout snuisterde ik ook door mijn stoffenvoorraad. Ik koos voor een stofje met volkswagenbusjes, ondertussen schiet er echt bijna niets meer van over, maar voor een lampje nog ruim voldoende. Voor hem koos ik een stoer lettertype en een groene flock. Ook de randen werkte ik af met dezelfde groene kleur. De mama heeft een zwak voor groen, dus: u vraagt, wij draaien!


Zelf was ik zeer tevreden over het resultaat. En de mama? Zij vond de lampjes gelukkig ook prachtig! Zoete dromen Wout en Elise...

woensdag 1 oktober 2014

(From) To Russia with love

Eind vorig schooljaar klonken de volgende woorden uit de mond van één van mijn beste vriendinnen: “Volgend schooljaar ga ik een paar maanden studeren in Rusland”. Geen slechte keuze lijkt me aangezien ze een master Russisch – Frans studeert. Een serieuze uitdaging, dat dan weer wel!

In juli mocht ze zoals elk jaar een extra kaarsje uitblazen. Aan haar geef ik altijd graag iets gekocht en iets zelfgemaakt. Dit keer moest ik niet langer nadenken toen ik dit patroontje zag verschijnen bij Straightgrain. De Matryoshka bins, allright, om lekker in het Russische thema te blijven. 

Uiteindelijk maakte ik de 3 mandjes zoals voorzien op het patroon. Ik stopte er nog een ketting, oorbellen en een mooi notitieboekje in. De ketting stak ik in een zelf gevouwen doosje. (Mama Son verzekerde haar meteen dat ze de ketting gerust thuis mocht laten zodat zij ze kon aandoen tijdens haar afwezigheid, ik geloof dat ze in de smaak viel!).



In Rusland op haar peda kan ze toch ook wel wat handige mandjes gebruiken, niet?! Deze stoffen exemplaren konden perfect klein opgeplooid worden en brengen haar hopelijk instant vrolijkheid daar in het verre Rusland. De stofjes kocht ik beiden op een stoffenspektakel. Ik ging voor een blauwe bloemetjesstof voor de buitenkant en een oranje printstof voor de voering en de onderkant.




Om de mandjes toch iets van extra stevigheid mee te geven, stikte ik aan de onderkant van de voering een stuk foam. Dat was mijn enige sukkelpunt, de bodem er mooi ingespeld en ingenaaid krijgen, zucht! De foam was een goed idee qua stevigheid, maar minder gemakkelijk te hanteren. 

Tijdens het maken van de foto’s ontdekte ik ook nog dat ik de onderkant van het grootste mandje er omgekeerd ingestikt heb. Jammer, maar helaas, er was geen tijd meer om dat terug volledig los te tornen. Gelukkig viel het niet echt op en mijn schoonheidsfoutje werd me al lang vergeven! Ze was enthousiast over haar cadeautje, dat is toch echt wel waarvoor we het doen hé.


Op 14 september was het dan zover, D-DAY om naar Rusland te vertrekken. Een geruststelling voor de thuisblijvers was toch wel dat ze samen met haar vriend vertrokken is. Dezelfde richting studeren is dus duidelijk ook interessant voor de buitenlandse stages… Volgens mij gaan ze enkele fijne en leerrijke maanden tegemoet. Ze kunnen zich alvast aan elkaar verwarmen tijdens de koude Russische winter. Veel plezier Ruth en Alexander!

dinsdag 23 september 2014

Une petite fille

Boy or girl, that was the question! Mijn collega kreeg een tweede kindje en geloof me, deze keer kon ze de spanning er goed inhouden. Geen krimp heeft ze gegeven bij de vele insinuaties en een verspreking zat er ook al niet tussen, dju!. Ik, curieus?!

Hoe langer hoe meer ik overtuigd was dat het wel een jongen moest zijn. Ah ja, ze wou zo graag een meisje dat ze dat nieuws toch ZEKER niet zou kunnen verzwijgen?! Het moest dus wel een tweede jongetje zijn.

Groot was de verbazing bij het krijgen van een smsje voor de geboorte van Elise. Een meisje begot! Dat was me toch een sterk staaltje verzwijgen dat ze te berde gebracht heeft. 3 keer moest ik het lezen voor ik het goed en wel besefte. De collega’s dachten er duidelijk allemaal hetzelfde over als ik aangezien de pronostiek 7 stemmen telde voor een jongetje en slechts 2 voor een meisje.

Tijdens mijn verlof ging ik al eens op extra babybezoek (de babyborrel volgt nog). Met lege handen aankomen was natuurlijk geen optie dus ik maakte de fiere mama een divided basket van Noodlehead in haar lievelingskleuren. Dit is het resultaat:




Volledig tevreden was ik niet, de versteviging kon beter dus dat staat op de “te onthouden” lijst voor de volgende keer. Ik zal ook geen judoband meer gebruiken voor de handvatten, dat maakt het geheel nog minder stevig door de zwaarte. Door mijn last minute karakter kon ik wel niet anders dan de mand zo afgeven, ze zal gebruikt worden voor babykleertjes dus dat zal de stevigheid meteen ten goede komen!

Voor de bayborrel zelf heb ik ondertussen al een andere verrassing voorzien, nog even wachten met tonen want de kersverse (nieuwsgierige) mama durft hier ook al eens komen lezen!

woensdag 17 september 2014

Raad je plaatje kreeg een staartje

Bij Onliemie viel er onlangs iets te winnen. Hiervoor moest je wel het volgende raadseltje oplossen: 't is wit en toch is 't groen! Ik moet eerlijk toegeven dat mijn eurootje pas gevallen was na het uitdelen van een paar tips. Het ging over zelfgemaakt wasmiddel, Onliemie heeft het uitgetest en volgens haar is het een aanrader, zeker eens uitproberen dus.

Samen met 5 andere personen loste ik het raadseltje op en met puur geluk won ik de verrassingsprijs. En dat net op de eerste dag van ons verlof, dat begon al goed!
Benieuwd als ik ben, keek ik natuurlijk heel erg uit naar het pakje.

Maandag viel dit prachtstuk in de brievenbus:


Een prachtige kussenhoes met gehaakte bloemetjes erop genaaid + het enige echte onliemie label, zo tof! Zoals jullie kunnen zien, passen de kleuren perfect in ons interieur. Het kussen ligt dus al in de zetel te pronken. 

Ook dit kaartje kwam uit de envelop gevallen, dit zal vanaf nu dienst doen als bladwijzer! 


Nog eens heel erg bedankt Kris, ik ben er echt heel blij mee!

woensdag 27 augustus 2014

Give me one, give me two, give me three...

Eerder vermelde ik al dat mijn wederhelft een enorme muziekliefhebber is en al eens graag naar een optreden of een festival gaat. (dit jaar zijn het vele festivals en vele optredens geworden, dat gebeurde opeens!)
Meestal gaan ze met 3 op schok. Mijn wederhelft, zijn beste maat en de broer van de beste maat, ondertussen ook een goeie maat dus behoren tot het vaste recept. Vaak worden er daar nog enkele anderen aan toegevoegd.

De 3 musketiers zijn alle 3 grote fan van (onder andere) Metallica. Vorig jaar fabriceerde ik Ives een schoudertas met het logo van de laatste cd. Een paar maanden nadien voorzag ik David van een versie met het logo van Metallica en nu de laatste musketier onlangs zijn verjaardag mocht vieren, was het cadeau geen moeilijke beslissing meer. Inderdaad, ook een schoudertas van Metallica.

Ook voor deze versie gebruikte ik het fantastische patroontje van Fynn. Nummer 3 zat nog veel vlotter in elkaar dan de eerste twee. De buitenkant maakte ik uit een zwarte canvas en de binnenkant werd een zwart katoentje met witte sterretjes.

Toen de tas bijna af was, ontdekte ik een groot probleem. Om de een of de andere reden was de schouderband maar 95 cm lang. Ik heb er het vragen naar hoe ik dat geflikt hebt... Uiteindelijk lijkt mijn stof maar de helft van de stofbreedte te zijn dus er is daar zeker iets mee mislopen in de winkel. Je moet niet vragen hoe oplettend ik was tijdens het knippen.

Dat euvel loste ik op door een andere lap te knippen en de twee lappen aan elkaar te stikken. Ahja, ik had nergens nog een stuk dat lang genoeg was om de band er in 1 keer uit te krijgen.
Voor een man kon ik er moeilijk een sjakos van maken hé... Eind goed, al goed, deze keer is dit het resultaat:



Happy birthday Stef, we drinken er vanavond eentje op!

vrijdag 8 augustus 2014

De Groote Oorlog

De titel van dit blogbericht slaat zowel terug op hoe het er op dit moment in mijn naaikamer uitziet, als op het toneelstuk waarvoor deze attributen zullen dienen.

Of ik 10 lange rokken kon maken voor de vrouwen die meespelen in een toneelstuk over De Groote Oorlog en of ik meteen ook een figurantenrolletje op mij wou nemen? Euhhhh, ik denk het?! Voor goede kameraden doet een mens graag een effortke van tijd tot tijd.

Mijn geniale idee was om de rokken te maken tijdens de “uurtjes vrij van het koken” op kamp. U hoort het al aankomen, niet? Veel vrije uurtjes schieten er daar niet over!
Status:
-          Volledig afgewerkt: 1. (jawel!)
-          Geknipt: 5.
-          Waarvan gestikte zijnaden: 2.
-          Zomen + taillebanden in orde: GEEN...

Conclusie: er was nog werk aan de winkel! Het voorbije weekend heb ik er me stevig voorgezet. Ondertussen is het eindtotaal 6 volledig afgewerkte rokken waarvan enkel de elastiek nog vastgezet moet worden. Verschillende maten en een gebrek aan de modellen om te passen zijn daar de boosdoener.


Ondertussen zijn er al enkele repetities geweest en de rokken konden gepast worden. Gelukkig dat ik de elastieken nog niet afgeknipt had, want er waren nog een paar verschuivingen bij de actrices. ;-) Uiteindelijk bleek 6 rokken voldoende aangezien er een aantal personen afgezegd hebben.

Nog 2 rokken zijn te passen en af te werken en dan is het zondag... SHOW TIME. 

maandag 4 augustus 2014

Op kamp!

Van 21 juli tot en met 31 juli was ik terug te vinden in de keuken van de gîte van de paters in Clervaux. Dat was dit jaar de uitverkoren plek voor de bivak van Chiro Neerlinter. Een prachtlocatie! Frère Henri bracht de kampplaats elke dag een bezoekje, behalve tijdens de paar dagen dat hij zelf op kamp was.



Doordat de abdij sterk deed denken aan de toverschool Zweinstein, was het thema dit jaar snel gekozen: Harry Potter. De leiding heeft serieus werk gemaakt van de uitwerking van het thema, dat zagen we onder andere aan deze handgeschilderde wapenschilden:




De refter kreeg ook een tintje Zweinstein over zich heen gegoten:


Op de bezoekdag konden alle ouders en chirosympathisanten genieten van spaghetti à volonté aan een democratische prijs. De tafels en stoelen werden allemaal buitengezet zodat er van het mooie weer genoten kon worden. hebben wij schrik gehad dat het zou regenen!


Ook organiseerden we als kookploeg een taartenbakwedstrijd. Wie het mooiste/lekkerste/origineelste gebak meebracht, kon een beker en vooral de eer winnen. Zoals jullie kunnen zien, was de keuze echt niet gemakkelijk!






Het was een prachtig kamp met veel zonneschijn en fijne momenten en ook dit jaar was het kampvuur een mooie afsluiter voor ons allemaal. Op naar volgend jaar!